μια ταινία και ο αριθμός 5.500...

η γαλλική ταινία με τίτλο “welcome” (2008) του Φιλίπ Λιορέ, αφηγείται τις περιπέτειες ενός καθηγητή κολύμβησης και ενός μικρού Κούρδου πρόσφυγα. η ταινία σημειώνει μεγάλη καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία στη Γαλλία και θίγει το φλέγον θέμα των παράλογων διώξεων ανθρώπων που προσφέρουν βοήθεια σε «παράνομους ανθρώπους» στη Γαλλία. (σημείωση: το blog αυτό και οι συντάκτες του αρνούνται τη χρήση του όρου λαθρομετανάστης και παράνομος μετανάστης. υιοθετούν αντίθετα τον όρο άνθρωπος). ίσως η ταινία να μη δίνει λύση στο πρόβλημα της προσφυγιάς και της μετανάστευσης, ακουμπάει όμως με ευαισθησία και ψυχραιμία στο τόσο σύνθετο ζήτημα. και δίνει σάρκα και οστά σε όλους αυτούς τους «αόρατους ανθρώπους» που περνάνε φευγαλέα μπροστά μας μέσα από τα δελτία ειδήσεων.

η ταινία έφερε πολύ δυναμικά στο προσκήνιο στη Γαλλία το θέμα. αποτέλεσμα: 5.500 άνθρωποι συγκεντρωμένοι μπροστά στα δικαστικά μέγαρα διαφόρων γαλλικών πόλεων. 5.500 σε κάθε πόλη, αρκετές δεκάδες χιλιάδες στο σύνολο της Γαλλίας που προσφέρονται εθελοντικά να... φυλακισθούν. Η αιτία είναι ότι «ομολογούν» ότι διέπραξαν το έγκλημα της παροχής βοήθειας σε μετανάστες, διαδηλώνοντας κατά της ποινικοποίησης της αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων.

γιατί, όμως, 5.500; ο αριθμός αυτός επελέγη ως απάντηση σε μία τροποποίηση του εν λόγω κώδικα, η οποία έθεσε ως «στόχο» για το 2010 την προσαγωγή 5.500 ατόμων για το ποινικό αδίκημα της παροχής οποιασδήποτε μορφής βοήθειας σε παράνομους μετανάστες. «αφού ο στόχος τους είναι οι 5.500 άνθρωποι, παρουσιαζόμαστε μόνοι μας. είμαστε 5.500, σε κάθε γαλλική πόλη, και ομολογούμε πως δε θα αρνηθούμε ποτέ βοήθεια σε συνανθρώπους μας που βρίσκονται σε ανάγκη. εκτός από «παράνομοι μετανάστες», πάνω από όλα είναι άνθρωποι, που βρίσκονται σε πολύ δύσκολη κατάσταση», δηλώνουν τα μέλη των ανθρωπιστικών οργανώσεων που συμμετέχουν στη διαμαρτυρία.

σύμφωνα με τις δηλώσεις του Υπουργού Μετανάστευσης, Ερίκ Μπεσόν, «η καλόπιστη παροχή βοήθειας σε μετανάστες δεν αποτελεί λόγο σύλληψης. η αλληλεγγύη προς το συνάνθρωπο δεν αποτελεί έγκλημα στη Γαλλία.» διαβεβαίωσε ότι εδώ και 65 χρόνια που ισχύει το εν λόγω άρθρο, δεν έχει φυλακισθεί ποτέ κανείς για παροχή τροφής ή ρούχων δωρεάν, για καλόπιστη βοήθεια προς ανθρώπους που έχουν ανάγκη. «αυτοί που φυλακίσθηκαν είχαν λάβει χρήματα, είχαν διευκολύνει τους μετανάστες, στην ουσία κερδοσκοπώντας σε βάρος τους», προσέθεσε, υπερασπιζόμενος τη νομιμότητα των κυβερνητικών επιδιώξεων.

το ίδιο ισχύει και για τη κα Μονίκ Πουγ, νοικοκυρά από μια μικρή πόλη κοντά στο Καλέ, η οποία συνελήφθη και οδηγήθηκε στο τμήμα, όπου κρατήθηκε για πολλές ώρες, όταν αστυνομικοί τη συνέλαβαν στο σπίτι της με την κατηγορία υπόθαλψης λαθρο-ανθρώπων επειδή φόρτιζε τα κινητά τους?

ή μήπως ο 72χρονος Αντρέ Μπαρτελεμί, ο οποίος παραπέμφθηκε στη Δικαιοσύνη γιατί σε πτήση από το Παρίσι στην Μπραζαβίλ διαμαρτυρήθηκε για τον τρόπο με τον οποίο φέρονταν αστυνομικοί σε δύο λαθροανθρώπους τους οποίους οδηγούσαν πίσω στο Κονγκό έλαβε επίσης χρήματα? ο κ. Μπαρτελεμί, μέλος της Εθνικής Συμβουλευτικής Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, τόλμησε να φωνάξει, σύμφωνα με την Αστυνομία, «είναι απαράδεκτο, είναι ντροπή» και «δεν σέβεστε τα ανθρώπινα δικαιώματα», ενώ στη συνέχεια κάλεσε τους υπόλοιπους επιβάτες να αντιδράσουν.

5.500 πολίτες της Γαλλίας λοιπόν, εθελοντές στην ανθρωπιά, στην αλληλεγγύη, εθελοντές να περιθάλψουν ανθρώπους που φεύγουν κυνηγημένοι από πολέμους, ανθρώπους που καίνε τα δάκτυλά τους με πυρακτωμένο σίδερο για να μην μπορούν οι αρχές να διαπιστώσουν από ποια ευρωπαϊκή χώρα εισήλθαν, ώστε να μην μπορούν να τους γυρίσουν πίσω.

πηγές: enet.gr, άρθρο της Βίκης Τσιώρου tvxs.gr, άρθρο της Έλλης Ισμαηλίδου